Popularny słodzik oznaczany symbolem E951 wzbudza wiele kontrowersji. Na jego temat pojawiają się różne, często skrajne opinie. Jakie są plusy i minusy aspartamu? Czy można stosować ten słodzik bezpiecznie? A może należy się go obawiać?
Aspartam – co to takiego?
Aspartam to ester metylowy dipeptydu zbudowanego z fenyloalaniny i kwasu asparaginowego. To najczęściej spotykany słodzik, będący dodatkiem do żywności. Jest aż 180 razy słodszy od cukru. Wynalazł go James M. Schlatter w 1965 roku, prowadząc badania nad lekiem przeciwwrzodowym. Aspartam stosuje się w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym. Po spożyciu ulega rozpadowi na kwas asparaginowy, fenyloalaninę i metanol. Ponieważ związki te uznawane są za szkodliwe dla zdrowia, aspartam zyskał złą sławę. Niesłusznie, gdyż po spożyciu 1g słodzika powstaje tylko 0,1g metanolu. To mniej, niż po wypiciu czerwonego wina lub po zjedzeniu dużej ilości owoców i warzyw. Spożycie takiej ilości aspartamu dziennie, która mogłaby zaszkodzić, byłoby trudne do wykonania. Dopuszczalna bezpieczna dawka to 40mg na każdy kg ciała. Fenyloalanina przejawia szkodliwość u osób chorujących na genetyczne zaburzenia neurologiczne – fenyloketonurię. U osób zdrowych aspartam nie wywołuje żadnych skutków ubocznych.
Rakotwórczość i szkodliwość słodzika – badania
Od momentu wynalezienia, aż po dzień dzisiejszy, trwają badania nad aspartamem. W 1984 roku zajęła się nim rządowa agencja Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorobom (CDC). Jednak nie wykryto żadnych skutków ubocznych stosowania słodzika. W 2013 roku EFSA opublikowała analizę wstępną ponad 600 badań. Na jej podstawie wydała opinię o bezpieczeństwie aspartamu. Ponad 100 różnych organizacji, takich jak: EFSA, UK Food Standards Agency, Health Canada i Food Standards Australia New Zeland, uznało aspartam za w pełni bezpieczny w dawkach nieprzekraczających 40 mg/kg masy ciała dziennie. Nie potwierdziły się podejrzenia rzucane na aspartam: rakotwórczość, wywoływanie chorób Parkinsona i Alzhaimera, stwardnienia rozsianego, wad genetycznych płodu, bóli głowy i innych. Bezpieczeństwo aspartamu potwierdzają też Polskie Towarzystwo Diabetologiczne i Polskie Towarzystwo Badań nad Otyłością.
Wady i zalety słodzika
Wysokie właściwości słodzące w połączeniu z niewielką kalorycznością, szybko sprawiły, że aspartam stał się nieodzowny w produkcji żywności. Stosuje się go jako samodzielny zamiennik cukru do słodzenia napojów w formie tabletek. W wielu produktach aspartam pozwala uzyskać słodki smak, nie zwiększając ich wartości kalorycznej. Ponieważ nie oddziałuje na produkcję insuliny, jest doskonałym słodzikiem dla cukrzyków. W czasach, gdy w wielu krajach zachodnich spożycie cukru sięga ponad 50 gramów dziennie, aspartam pozwala na redukcje kalorii przy równoczesnym zachowaniu słodkiego smaku. Jest to więc niezwykle przydatny środek w walce z nadwagą i otyłością. Pozwala na ograniczenie spożycia cukru, będącego jedną z głównych przyczyn rozwoju próchnicy zębów. Aspartam jest też szczególnie zalecany osobom cierpiącym na zaburzenia gospodarki węglowodanowej, jak: cukrzyca typu 2, nieprawidłowa glikemia, nietolerancja glukozy. Wadą aspartamu jest to, że stosując go, łatwo zapomnieć o przestrzeganiu diety. Nie mogą stosować go chorujący na fenyloketonurię. Dlatego osoby na nią cierpiące powinny dokładnie sprawdzać opakowania żywności. Środek nie nadaje się do wypieku ciast. Nie zastąpi w tym przypadku cukru.
Aspartam jest doskonale przebadanym środkiem. Można stosować go bezpiecznie i cieszyć się słodkim smakiem. Jak ze wszystkim, należy zachować umiar i zdrowy rozsądek. W dopuszczalnej dawce dziennej, będzie dla nas bezpieczny.
Materiał partnera zewnętrznego
